به گزارش پایگاه خبری روشنگر، بهداشت روان یا سلامت روان به معنای وجود بهزیستی روانشناختی یا عدم وجود بیماری روانی است. وضعیت سلامتی روان به کسی اطلاق می شود که عملکرد آن شخص در سطح قابل قبولی از تنظیم عاطفی و رفتاری باشد. سلامت روان شامل توانایی فرد در لذت بردن از زندگی، ایجاد تعادل بین فعالیت های زندگی و تلاش برای دستیابی تاب آوری روانشناختی است.

سلامت روان در کادردرمان بدلیل کار فرسایشی و برخورد با بیماران در سنین مختلف از جمله بیماران جسمی، روانی، تصادفی، عفونی، جراحی و… اهمیت زیادی دارد. یک پرستار در طول شیفت خود، ممکن است با چندین نوع بیمار مختلف برخورد داشته باشد و آسیب های روانی و جسمانی بیماران، در مدت زمان طولانی تاثیر مستقیمی در روان و افکار فرد باقی بگذارد. خستگی روانی و جسمی تاثیر بسزایی در روابط عاطفی و احساسی بین شخص و خانواده و نزدیکان خود دارد و گاهی ممکن است بسیاری از احساسات و علایق و حتی نگاه فرد به زندگی را تحت تاثیر قرار دهد و روابط خانوادگی فرد را دچار آسیب جدی و جبران ناپذیر کند. یکی از بزرگترین مشکلات کادردرمان با خانواده، نبودن شخص در طول روز، هفته،‌ تعطیلات، جشن ها و… می باشد که تاثیر نامطلوبی در بهداشت روان فرزندان می گذارد و بنیان خانواده را متزلزل می کند؛ تصور کنید پدر خانواده در لحظه ی تحویل سال بدلیل حضور در شیفت کاری، کنار همسر و فرزندان خود نباشد و چه آثار زیان باری را در فرزندان به همراه خواهد داشت.

از جمله اقدامات تاثیرگذار برای کاهش تنش ها و بهبود زندگی شخصی کادردرمان عبارتند از :

تعیین سقف ساعت کاری برای پرسنل درمانی در تمام موقعیت های شغلی فرد، افزایش حقوق به حدی که فرد از نظر نیاز مالی تأمین باشد و نیاز به اضافه کاری و یا شغل دوم نداشته باشد، انجام مشاوره ی دوره ای روانشناسی برای کلیه پرسنل درمانی و بررسی مشکلات زندگی آنها و رفع آسیب های روحی و روانی، افزایش زمان اوقات فراغت به پرسنل درمانی تا زمان بیشتری درکنار خانواده ی خود باشند، دادن امتیازات شغلی در جهت کاهش نیازهای آنان، دادن امکانات رفاهی در جهت کاهش تنش ها و فشار روانی و…

دولت و سران حکومتی باید در جهت حفظ سلامت روان جامعه ی درمانی تلاش کنند و به یاد داشته باشند که پرسنل درمانی قبل از آنکه نیروی کار باشند یک انسان هستند و حق داشتن زندگی آرام و بی دغدغه را در کنار خانواده ی خود دارند.